Rozpuszczam się w tym gorącu. Upał niemożebny. Ciało poszukuje chłodu (szkoda, że mam zbyt małą lodówkę, aby do niej choć na chwilę wejść ;-).
Ponieważ nie może go nigdzie znaleźć – nawet noc nie przynosi wystarczająco wytchnienia – lepi się od potu, chowa w każdym skrawku cienia, jaki napotka na swej drodze i czeka. Tyle ciało.
Umysł ten upał znosi jeszcze gorzej. Tyle planów pisarskich miałam na czerwiec. A tu twórcza pustynia i wszytko pod górkę. Kończący się miesiąc zdominowany został przez trudne sprawy osobiste i gorąc lata.
